"Tatuażysta z Auschwitz" - H. Morris

Tytuł: Tatuażysta z Auschwitz

Liczba stron: 332

Wydawnictwo: Marginesy

Tłumaczenie: Kaja Gucio

OCENA 10/10

 „Zobaczyłem jak na wpół zagłodzony młody człowiek ryzykuje własne życie, żeby Cię uratować. Pomyślałem sobie, że musisz być kimś, kto jest wart takiego ratunku. (…)”

Myślę, że każdy z nas, chociażby podczas lekcji historii zastanawiał się jak to wszystko rzeczywiście wyglądało w tych obozach koncentracyjnych. Mieliśmy okazję w szkole poznać suche fakty na ich temat, ale są też książki takie jak ta, które pokazują życie oczami ludzi, którzy przeżyli to piekło.

Lale Sokołow trafił do Auschwitz, gdy miał 20 lat. Pracował jako tatuażysta, którego zadaniem było naznaczanie numerami nowych więźniów pojawiających się w obozie. Jego ciężkie życie pewnego dnia trochę nabrało blasku, kiedy w kolejce do tatuowania stanęła młoda dziewczyna o imieniu Gita. Lale zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. W obozie ich miłość kwitła. Pierwsze pocałunki, flirt i długie rozmowy powodowały coraz silniejszą chęć przetrwania, a także motywację, ponieważ mieli dla kogo żyć. Lale wykorzystał swoją pozycję do tego by jej pomóc oraz by ich ocalić. Po wyzwoleniu odnaleźli się, pobrali i spędzili razem resztę życia. Ich uczucie przetrwało nawet nazistowskie piekło. Lale zdecydował się opowiedzieć tę historię dopiero po śmierci Gity. Sam zmarł trzy lata po śmierci ukochanej.  

  

Jest to niezwykła historia, niesamowitego człowieka. Jest to historia o przetrwaniu, walce, śmierci, okrucieństwie, a także miłości, jakże prawdziwej i najpiękniejszej, która przetrwała wszystko. Książkę tę warto, a nawet trzeba przeczytać. Jestem zachwycona tą pozycją. Wciągnęła mnie od pierwszej strony i nie chciała wypuścić aż do samego końca. Gdyby nie zbliżający się egzamin i obowiązki domowe to przeczytałabym ją jednym tchem. Jestem osobą wrażliwą i w pewnych momentach musiałam wyłączyć emocje, co sprawiło ze podczas czytania tej książki nie uroniłam ani jednej łzy do momentu, aż nie wypowiedział się w ostatnim rozdziale na temat rodziców ich syn. To wspomnienie rozwaliło mnie na łopatki.

Książka ta jest napisane bardzo przystępnym językiem, przez co się ją wręcz chłonie. Polecam ją z całego serca i ciesze się, że takie historie wypływają na światło dzienne.