"W żywe oczy" - JP Delaney

Tytuł: W żywe oczy

Liczba stron: 424

Ocena 6/10

Wokół tej krążyło wiele opinii, zarówno tych pozytywnych jak i negatywnych. Nie mogłam znaleźć opinii pośredniej. Coś było dla jednych czarne, a dla innych po prostu białe. Zaciekawiona tak zróżnicowanymi opiniami postanowiłam sama wyrobić sobie o niej zdanie.

Claire kłamie dosłownie zawodowo. Mogłoby się wręcz wydawać, że jest stworzona do roli, w którą się wcieli. Na zlecenie firmy prawniczej specjalizującej się w sprawach rozwodowych ma demaskować niewiernych mężów i dostarczać niezbitych dowodów ich zdrady. Ona w tym wszystkich dyktuje reguły gry. Gdy „klientem” Claire zostaje interesujący profesor Patrick Fogler, stawka gwałtownie rośnie.
W grze gęstej od mrocznego uwodzenia, manipulacji i niedopowiedzeń role zaczynają się niebezpiecznie odwracać. I co z tego wyniknie?

Początek był istną petardą. Niecodzienna i dość wyjątkowa fabuła, zapowiadała się rewelacyjnie. Pierwszą połowę dosłownie pochłonęłam zastanawiając się co jest nie tak z tymi ludźmi, co tak wieszają psy na tej książce, ale przy drugiej połowie się przekonałam. Wyglądało to tak jakby te dwie połówki napisał ktoś inny, albo jakby nagle autorce skończył się pomysł na dalsze pociągnięcie historii. Im bardziej zagłębiałam się w książkę, tym było coraz gorzej. W pewnym momencie ta historia stała się tak absurdalna, że  nie miałam ochoty po nią sięgać, ale chciałam zobaczyć co będzie na końcu skoro już tak daleko dobrnęłam.  Najgorsze było to, że w jednym prawie wszyscy byli zgodni, że zakończenie było przekombinowane i nie wbijało w fotel. I taka jest prawda, przez co moja ocena tej książki poszybowała o jedną gwiazdkę w dół, bo chciałam jej dać więcej. Teraz odpowiedź na najważniejsze pytanie: czy polecam? No i właśnie nie wiem. Z jednej strony tak ze względu na pierwszą połowę, ale z drugiej nie, ze względu na całą resztę.